*
.this is pretty much how I'm feeling at the moment. Strange but true
.mér finnst eins og það sé hula að falla á milli heima, hvort það er á milli mín og annarrar víddar, sem hingað til hefur verið utanum einhvernvegin eða umhverfis, eða hvort það er ákveðin hula sem er að leysast upp innra með mér.. svarið við því er einmitt það sem er að koma í ljós. Samtvinnaður veruleiki
.það sem innra ER, ER umvefjandi og það sem ER hið ytra ER kjarninn manns
.mér líður eins og eftir að hafa verið með mynd af paradísarströnd upp á vegg hjá mér allt mitt líf og safnað og safnað fyrir ferðinni til þess að komast þangað, að þá sé ég núna loksins komin á ströndina, Í ALVÖRUNNI. Leik við sandinn með tánum og baða mig í sjónum. Það er svo gott að finna sjávarfaðminn svona ferskan og mjúkan og svo ilmandi. Blómin brosa framan í mig fjólublá, gul og appelsínugul. Ég sveifla mér í trjárólunni sem var svo áberandi á myndinni og alltaf er ég með sjóndeildarhringinn fyrir framan mig. Hann minnir mig á það að ég er lifandi á jörðinni núna. Minnir mig á rythma lífsins, hjartslátt móður jarðar. 'Samverund' alls lífs, þess sem er í sjónum og á föstu landi. Hvernig sólin sígur og máninn tekur við, bæði svo fús til að gylla og silfra hafsflötinn, minnir mig á að við erum partur af sólkerfi og á hverju kvöldi stíga stjörnurnar fram og leika hlutverkið sitt, leika við ímyndunaraflið mitt
"As above, So below"
No comments:
Post a Comment